SOWA OPAC : Gminna Biblioteka Publiczna w Kijewie Królewskim

9102

Book

In basket

rate

(Vestmanna / Ove Løgmansbø ; 2)

Author

Mróz Remigiusz (1987- ) Autor Mróz Remigiusz (1987- ). Vestmanna ;

Form of Work

Książki Proza

Audience Group

Dorośli

Demographic Group

Literatura polska

Subject

Uprowadzenie Wędkarstwo Śledztwo i dochodzenie Wyspy Owcze (Dania)

Genre/Form

Kryminał

Prom płynący z Hirsthals w Danii zatrzymuje się na wodach przybrzeżnych Wysp Owczych. Z jednostką nie ma kontaktu, nic jednak nie wskazuje na to, by miała miejsce awaria. Czy doszło do porwania? Zamachu terrorystycznego? A może to rezultat działania szaleńca? Na pokładzie znajduje się Katrine Ellegaard, duńska policjantka, która na własną rękę stara się rozwikłać zagadkę. Wie tylko tyle, że ma przeciwko sobie godnego przeciwnika - ktoś bowiem zadbał o to, by na statku wdrożono procedury awaryjne, uniemożliwiając przemieszczanie się między pokładami. Tymczasem czekający na nią w Vestmannie Hallbjorn Olsen odkrywa, że odpowiedzi mogą znajdować się nie na promie, ale na archipelagu…

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Wypożyczalnia Kijewo

There are copies available to loan: sygn. Kryminał (1 egz.)

Notes:

General note

Na książce pseudonim literacki, nazwa autora : Remigiusz Mróz.

Stanowi część 3 cyklu z Wysp Owczych, część 1 pt. Enklawa, część 2 pt. Połów

Reviews:

Na Wyspach Owczych mieszkańcy przygotowują się do wielkiego święta – tradycyjnego połowu grindwali. Jednak gdy już udaje się schwytać ssaki, w brzuchu jednego z nich mieszkańcy znajdują fragment ludzkiej czaszki. Na miejsce znaleziska wysłana zostaje Katrine Ellegaard, która przed rokiem prowadziła tu śledztwo dotyczące śmierci młodej dziewczyny. Kobieta niechętnie wraca do Vestmanny, tym bardziej że jej dawny kochanek i morderca lokalnej nastolatki wychodzi z więzienia i również zmierza w kierunku Wysp… Połów to drugi tom cyklu Vestmanna autorstwa Remigiusza Mroza, (...) który pisarz wydał pod pseudonimem. Ponownie akcja rozgrywa się na Wyspach Owczych, a głównymi bohaterami są Hallbjørn Olsen i Katrine Ellegaard, którzy pojawili się już w pierwszym tomie. On – morderca nastolatki, ona – policjantka. Jeszcze kilka miesięcy temu byli parą, jednak fakty na temat śmierci nastolatki sprawiły, że ich związek się zakończył.
W tej części akcja skupia się na nowym śledztwie. Tym razem znaleziono fragment czaszki w brzuchu grindwala. Nikt nie wie, do kogo należała i jak znalazła się w Vestmannie. Ellegaard musi ustalić, kim była ofiara, gdzie doszło do przestępstwa i kto jest sprawcą. Pomaga jej Frida, ale też Olsen, który wrócił do Vestmanny. Policjantka korzysta z jego pomocy chyba bardziej z litości niż z innych powód. Mężczyzna jest jednak kolejny raz związany ze sprawą, którą prowadzi Katrine, choć oboje nie mają pojęcia, jak i dlaczego.
Oprócz śledztwa dostajemy też wątki poboczne, które związane są z prywatnym życiem bohaterów. Widzimy, jak traktowany jest Olsen po powrocie do rodzinnego miasteczka, poznajemy też jego rodzinę. Dowiadujemy się również, dlaczego zwolniono go z więzienia. Mężczyzna nie ma lekko – niemal na każdym kroku odczuwa niechęć mieszkańców, jest nękany, martwi się też o swoją sprawę w sądzie.
Z drugiej strony jest Katrine. Na początku powieści trafia w ramach akcji profilaktycznej do lekarza i naprawdę musiały się stać cud, by Mróz nie wykorzystał tego w dość brutalny sposób, zsyłając na nią chorobę. Czytelnik nawet nie jest zaskoczony, gdy się o tym dowiaduje. Kobieta bardzo chce rozwiązać sprawę, nie lubi stagnacji, ciągle drąży. Wierzy swojej intuicji. Jest wytrwała, pracowita i czasem nagina reguły, by to jej było wygodniej. Ma też problem ze zdefiniowaniem jej relacji z Olsenem. Z jednej strony wie, że jest mordercą, z drugiej nie boi się przebywać w jego towarzystwie, wręcz przeciwnie – to ona o nie zabiega.
Akcja nie gna na łeb, na szyję. Książka ma klimat skandynawskich kryminałów, wszystko rozwija się powoli i stopniowo. Rozwiązanie zawarto w zaledwie kilku zdaniach, a i tak nie jest ono takie jasne. Dla niektórych może być zaskakujące, ja jakoś nie odczułam tego efektu „wow”, gdy przeczytałam, kto jest winny.
Cykl Vestmanna jest dobry i podoba mi się. Ma klimat skandynawskich kryminałów, nie jest okraszony zbyt wieloma scenami brutalności, ale czuć atmosferę pustkowi, zimna, małej społeczności, w której wszyscy się znają. Naprawdę to doceniam, bo to najmocniejsza strona tych książek. I chociaż nie jestem fanką autora, to muszę przyznać, że te książki są naprawdę udane i można śmiało po nie sięgać.