Wśród mgieł tatrzańskich dolin i surowych szczytów, gdzie cisza mówi więcej niż słowa, a każdy krok na szlaku zdaje się prowadzić nie tylko w głąb gór, ale i w głąb siebie – rozgrywa się opowieść, która przenika duszę. Cienie górskich szlaków Arkadiusza Baranowicza to mroczna, gęsta od emocji i symboliki powieść kryminalna, w której przeszłość powraca z siłą lawiny, a samotność bywa równie niebezpieczna jak sprawca zbrodni. Emerytowany śledczy wraca do Zakopanego – nie z tęsknoty, lecz z potrzeby rozliczenia się z tym, co zostało niedopowiedziane. Tatry nie są tu malowniczym tłem – są żywym, niemal mistycznym bytem, który pamięta więcej, niż ludzie chcieliby, by pamiętał. Każdy szlak prowadzi do tajemnic, a każdy cień – do prawdy, którą łatwiej byłoby zostawić w zamieci.
Baranowicz pisze z wyczuciem i siłą – jego język hipnotyzuje, a tempo narracji wciąga czytelnika w górski krajobraz pełen niepokoju, psychologicznego napięcia i głębokich ludzkich dramatów. To opowieść nie tylko o zbrodni, ale też o winie, pamięci i tym, co zostaje, gdy opadnie śnieg, a echo ucichnie. Dla miłośników literatury, która sięga głębiej niż tylko do rozwiązania zagadki – Cienie górskich szlaków to książka, która zostawia ślad. Tak jak góry – piękna, surowa i niebezpiecznie prawdziwa.