Koala obchodzi dzisiaj swoje urodziny. Na gości czekają już balony, gry oraz pyszne przekąski i napoje. Dzień będzie pełen emocji. Szykuje się świetna zabawa, ale w czasie imprezy warto wziąć pod uwagę również inne potrzeby gości... Do lekkiej opowieści o urodzinach autorka zręcznie wplata kilka zasad korzystania z łazienki. Maluchy dowiedzą się z książki, że nie warto czekać do ostatniej chwili z pójściem do toalety (nawet jeśli akurat świetnie się bawią). Zobaczą, dlaczego trzeba pukać przed wejściem oraz usłyszą że należy oszczędzać papier toaletowy (bo może zabraknąć go dla innych). Innymi słowy: poznają wiele cennych wskazówek na temat higieny i używania wspólnej przestrzeni łazienkowej. A wszystko to podczas czytania historii wziętej prosto z życia. Oto poradnik jakiego jeszcze nie było!

Mała Mito jedzie z rodzicami do Tokio. Nic nie wie o tym mieście i bardzo martwi się podróżą. Przed wyjazdem chce dowiedzieć się czegoś o nieznanym jej miejscu. Wpada na pomysł, by zagadnąć spotykane w okolicy zwierzęta. Pyta: Jakie jest Tokio? Otrzymuje zaskakujące i tajemnicze odpowiedzi, których prawdziwy sens będzie potem odkrywała krok po kroku, mieszkając już w stolicy Japonii.Książka "Tokio" przypomina miasto, które portretuje: jest prosta, ale jednocześnie wykalkulowana, minimalistyczna, ale precyzyjna w detalach, uporządkowana, ale zaskakująca. Nie jest przewodnikiem, lecz kusi, by odbyć podróż do fascynującej kultury Japonii. Autor, Taro Miura, nadaje jej formę książki dla dzieci, która łączy jednak różne pokolenia przy wspólnym odczytaniu tej wielowymiarowej układanki, stanowiącej zaledwie wstęp do poznania prawdziwego oblicza Tokio, a także zachęcającej czytelnika do podjęcia próby zrozumienia jego własnego, rodzinnego miasta. Jak zdradza artysta: "To, co chciałem przekazać w tej książce, ma wiele wspólnego z tym, co nazywamy piegami i pieprzykami. Chociaż codziennie oglądamy się w lustrze, niemal nie zwracamy uwagi na te małe plamki na naszych twarzach. Jednak przykuwają one uwagę innych osób do tego stopnia, że stanowią dla nich nieodłączny element naszego wizerunku. Podobnie jest z Tokio - istnieją tu rzeczy, których nie zdoła dostrzec jego mieszkaniec. Na przykład dźwięki. Rozpoznając znaki szczególne Tokio (niekiedy wyolbrzymiłem je kapryśnie lub podkoloryzowałem), zdołałem - jak sądzę - lepiej poznać moje własne Tokio. Bardzo bym się ucieszył, gdyby lektura tej książki sprawiła, że czytelnik zatrzyma się na chwilę, przyjrzy swojemu miastu, pomyśli o nim i doceni je lub może w nie zwątpi".