Biały Kruk całe wieki czekał na taką okazję. Po ostatniej klęsce jaką zadały armii Mroku siły Światła, mógł tylko zaszyć się w otchłannych czeluściach Krainy Krrach i roić sny o przyszłej zemście i chwale. Teraz nareszcie sprawy przybrały właściwy obrót. Pojawił się ktoś godny zaufania, wystarczająco zgorzkniały i wściekły, by móc wykorzystać go do odzyskania panowania nad światem. Biały Kruk drżąc z zadowolenia, staranie ostrzył dziób… Jonathan i inne dzieciaki z warszawskiego Mokotowa wkrótce znajdą się w centrum niebezpiecznych wydarzeń, które zdecydują o przyszłości świata. Jeszcze o tym nie wiedzą, ale sporo będzie zależeć od nich…

Może zastanawialiście się kiedyś, kto sprawia, że nie potraficie znaleźć skarpetki do pary, budzą was w środku nocy stuki dobiegające z szafy albo jakaś rzecz (dajmy na to niebieska blaszana konewka) nie stoi rano tam, gdzie postawiliście ją wieczorem? Tumfacek, Ścinek, Ółek, Szczętutka, Kopinka i bracia Mifkowie to między innymi oni są za to odpowiedzialni. Nigdy o nich nie słyszeliście? Jeszcze tylko powiedzcie, że nie wierzycie w ich istnienie, to pęknę ze śmiechu. Hmm… w takim razie nadarza się okazja, żeby poznać mieszkańców niedalekiej Okolicy.

W Maszynerii coraz częściej słychać wściekły ryk policyjnych syren, a pościgi za naruszającymi porządek robotami stały się już niemal codziennością. Wszystko za sprawą wirusa, na którego nie ma na razie skutecznego antidotum. Władze próbują zatuszować problem i błyskawicznie usuwają każdą zarażoną jednostkę. Wszystkie trafiają do Warsztatu, skąd żadna dotąd nie powróciła. Jest wśród nich także ojciec Śrubka. Syn za wszelką cenę chce uratować ojca, ale czy ma jakiekolwiek szanse?

Pięcioletni Kamil jest niewidomy. Ale czy to powód, żeby się go bać, litować nad nim albo natrętnie się o niego troszczyć. Stanowczo nie! On sam całkiem dobrze sobie radzi i jak każdy chłopiec miewa szalone pomysły i niezwykłe przygody. Wspólnie ze starszą siostrą Zuzią świetnie się bawią i robią sobie psikusy, a i kiedy trzeba, stają za sobą murem.
Książka oswaja z nieznanym światem, w którym patrzy się rękami.

Wspomnienia? Dom, do którego zawsze chciało się wracać. Koleżanki i koledzy, którym nie trzeba było imponować. Szkoła, która otwierała oczy i poszerzała horyzonty. Nie, nie każdy tak zapamięta swoje dzieciństwo i młodość.
Smaki dzieciństwa to zapis prawdziwych, często dramatycznych historii młodych ludzi – krzywdzonych, zranionych lub unieszczęśliwionych przez rówieśników i dorosłych.
Książka autorstwa doświadczonej psycholożki to przyczynek do refleksji nad postawami, jakie my, dorośli, przyjmujemy wobec dzieci i młodzieży. To zachęta do zrewidowania poglądów, unikania krzywdzących – być może nieświadomych – zachowań, reakcji i gestów. To okazja do wejścia w świat młodych, zrozumienia ich potrzeb, motywacji oraz emocji.
Książka Mirosławy Kątnej, wieloletniej przewodniczącej KOPD, to bardzo ważny i potrzebny głos. Głos praktyka, empatycznego specjalisty, profesjonalisty z ogromnym sercem. Lata doświadczenia pozwoliły jej pokazać na kartach książki to, z czym zbyt często zmagają się dzieci.
Dorota Zawadzka
To książka o trzech filarach dzieciństwa: rodzinie, szkole i rówieśnikach. Jeśli te filary będą mocne, dziecko zbuduje na nich most z przepiękną bramą.
Marek Michalak
Przykłady zawarte w książce prowokują do refleksji, myślenia o dziecku jako autonomicznej osobie, która potrzebuje szacunku i miłości, akceptacji, wsparcia i przewodnictwa w świecie wartości.
Anna Maria Wesołowska
Przykłady podane w tej lekturze mogą wesprzeć ludzi zagubionych w swoim postępowaniu w relacjach rodzinnych, przekonać ich, że wizyta u psychologa nie stanowi zagrożenia dla ich prywatności, ale może pomóc w trudnych sytuacjach, które wydają się nie do rozwiązania.
Henryka Krzywonos-Strycharska
Chciałbym, aby książka Mirosławy Kątnej stała się ważną lekturą dla rodziców, nauczycieli i opiekunów. To jest jej wielka siła – możliwość praktycznego zastosowania. Warto, aby rodzice sięgali po nią wtedy, kiedy nie potrafią zrozumieć sytuacji, w której się nagle znaleźli.
Adam Bodnar
Mirosława Kątna – psycholożka, terapeutka, mediatorka, działaczka społeczna.
W swojej pracy zawodowej i społecznej konsekwentnie walczy o prawa dzieci, o ich podmiotowe traktowanie, o szacunek, godność i mądrość w procesie wychowania. Głośno i odważnie zabiega o przeciwdziałanie przemocy i reagowanie w przypadku krzywdzenia dzieci.
Swoją aktywność w zakresie praw dziecka przede wszystkim koncentruje na codziennej działalności w Komitecie Ochrony Praw Dziecka (współtworzyła tę organizację 40 lat temu i kieruje nią do dzisiaj). Była pierwszym i jedynym „ministrem od dzieci” – pełnomocniczką rządu ds. dzieci.
Jest autorką wielu publikacji, poradników, projektów oraz materiałów szkoleniowych upowszechniających znajomość praw dziecka i ujawniających przypadki ich naruszania w życiu rodzinnym i społecznym. Pełni rolę konsultantki i ekspertki w projektach i akcjach edukacyjnych dotyczących dzieci, młodzieży i rodzin.
Pracuje z młodzieżą z poważnymi problemami życiowymi; tworzy i prowadzi autorskie programy szkoleniowe dla rodziców, opiekunów, a także profesjonalistów: nauczycieli, pedagogów, pracowników socjalnych, policjantów, kuratorów, których wspiera swoim doświadczeniem. Komentuje i trafnie recenzuje w mediach życie społeczne.
Wśród wielu dowodów uznania, które otrzymała, za najważniejsze uznaje Order Uśmiechu – jedyne odznaczenie przyznawane dorosłym przez dzieci.
Zawsze powtarza, że nie ma trudnych dzieci, są trudni dorośli.

Ten dzień zaczął się inaczej. Czerwonemu Kapturkowi zapodział się gdzieś kapturek, a Rybak wrócił z połowu bez Złotej Rybki.
Jednak nie to było najgorsze – na spokojnej dotąd Wyspie Bajek pojawili się porywacze.
Słowem, szykuje się niezła awantura.

Kiedy bezdomny kot spotyka bezpańskiego psa – to może być początek wspaniałej przyjaźni.
Perseusz i Burek razem wyruszają w świat, gdzie czeka ich wiele przygód. Znajdują nawet przytulny dom, a raczej przytulną jaskinię, i zamieszkują w niej z nowymi przyjaciółmi: wilczkiem i lwem. W takim gronie można wszystko: uratować smoka, postraszyć łobuziaków czy upiec precelki.
Uwaga: podczas lektury prosimy nie drażnić złotej rybki! Nie ponosimy odpowiedzialności za ewentualne szkody.

Afera na zamku królewskim! Kto ostatni widział zaginioną koronę króla? Czy Bibliotekarz i Czarny Kot oraz Królewski Łowczy i Chart Angielski pomogą w śledztwie Ali i Tomkowi – dwojgu małym detektywom z zamku?
Dziecięca powieść detektywistyczno-przygodowa wciągnie do świata tajemnic, zagadek, ale i nauki, bo Ala i Tomek przy okazji dowiedzą się na przykład, gdzie mieszka grawitacja.
Więc jak, poszukamy razem korony?

Zwariowane i pełne humoru przygody Halszki i Florka, którzy podczas wizyty w muzeum przenoszą się – dosłownie! – w czasie.
Odwiedzają między innymi Grunwald, średniowieczny Kraków i Gdańsk u progu nowej epoki, a przy okazji poznają historyczne postaci i wydarzenia.
Całość uatrakcyjniają przekorne ilustracje Ignacego Czwartosa.

W porządnej szkole wszystko jest pod kontrolą. Uczą się w niej tylko ładni, grzeczni i wzorowi. Nie ma tam miejsca na myślenie, a czarne zawsze jest białe. W porządnej szkole bycie innym jest karane. Śmiercią.

Dzieci ze zwykłego podwórka są świadkami zupełnie niezwykłych wydarzeń. Ktoś zamienia się w żabę, w skarpetkach rosną czarne dziury, tajemniczy pan przechadza się z burzową chmurą na sznurku, huśtawka ożywa, a z pudełka pani Dory ucieka nuda. Czy za tym wszystkim mogą stać pewna starsza pani i jej kot?

W Złociejowie koty mówią „dzień dobry”.
W Złociejowie skrzat pomaga w remoncie.
W Złociejowie porządku pilnuje nieulękły strażnik miejski.
W Złociejowie nocą ożywają zabawki.
W Złociejowie spotyka się miłość, na którą czekało się pół wieku.
W Złociejowie spełniają się marzenia.

Cześć!
Nazywam się Franek Błyskawica i pokażę ci, jak przygotować się na rodzeństwo i nie zwariować, gdy już się pojawi na świecie. Bo właśnie wtedy wyzwania zaczynają się niebezpiecznie mnożyć… Dorośli dziwaczeją – zaczynają mówić, jakby mieli w ustach cukierka toffi. Pralka nie przestaje pracować, i to na najwyższych obrotach, żywiąc się skarpetkami w najmniejszym możliwym rozmiarze. Pomysł, żeby nakarmić niemowlaka salami, zderza się z bezzębną rzeczywistością. Zdradzę ci, że dla mnie najtrudniejsze okazało się poskromienie potwora zazdrości.
Ale nie zniechęcaj się! Mamy, jako starsze rodzeństwo, niezwykłą misję do wypełnienia, a dla chętnych udział w akcji pod kryptonimem „miękka sowa”.
Damy radę!
Franek Błyskawica